فهرست مطالب | |
عنوان | صفحه |
چکیده | 1 |
فصل اول کلیات | |
1-1- مقدمه | 3 |
1-2- ارائه مسأله پژوهش و بیان هدف | 5 |
1-2-1- مسأله پژوهش | 5 |
1-3- اهداف تحقیق | 5 |
1-3-1- هدف کلی تحقیق | 5 |
1-3-2- اهداف اختصاصی | 5 |
1-4- فرضیه ها | 5 |
فصل دوم سابقه و پیشینه تحقیق | |
2-1- ماست | 8 |
2-2- تولید ماست | 8 |
2-2-1- استاندارد کردن چربی شیر | 9 |
2-2-1-1- استاندارد کردن میزان مواد جامد بدون چربی شیر | 9 |
2-2-2- هموژن کردن | 9 |
2-2-2-1- تأثیر روی چربی شیر | 10 |
2-2-2-2- تأثیر روی پروتئین های شیر | 10 |
2-2-2-3- تأثیر روی سایر ترکیبات شیر | 10 |
2-2-3- فرآیند حرارتی | 12 |
2-2-3-1- انواع روش های سالمسازی شیر | 13 |
2-2-3-1-1- پاستوریزاسیون روش مداوم HTST | 13 |
2-2-3-1-2- استریلیزاسیون UHT | 13 |
2-2-4- تلقیح استارترهای (باکتری های آغازگر) ماست | 13 |
2-2-5- فرایند تخمیر | 14 |
2-2-6- سرد کردن | 15 |
2-2-6-1- سرد کردن یک مرحله ای | 16 |
2-2-6-2- سرد کردن دو مرحله ای | 16 |
2-2-7- بسته بندی | 16 |
2-3- مشکلات و معایب بافت ماست و راه حل های اصلاح آن | 16 |
2-3-1- سینرزیس (آب اندازی) | 16 |
2-3-2- ویسکوزیته پایین ماست | 17 |
2-3-3- حباب های موجود در لخته ماست | 17 |
2-3-4- دان دان بودن لخته تولیدی ماست | 17 |
2-4- مشکلات و معایب طعمی ماست و راه حل های اصلاح آن | 18 |
2-4-1- طعم تلخی | 18 |
2-4-2- طعم ترشی | 18 |
2-4-3- طعم ماستی - مخمری | 18 |
2-4-4- طعم رنسیدی (تندی) | 18 |
2-5- انواع ماست | 19 |
2-5-1- نوع هم نزده | 19 |
2-5-2- نوع همزده | 19 |
2-5-3- نوع آشامیدنی | 19 |
2-5-4- نوع منجمد | 19 |
2-5-5- نوع تغلیظ شده | 20 |
2-6- آنزیم های میکروبی | 20 |
2-7- فرآیندهای تخمیر و ترکیب محیط(محیط کشت) | 21 |
2-8- آنزیم ترانس گلوتامیناز | 21 |
2-8-1- مکانیسم عمل آنزیم ترانس گلوتامیناز | 23 |
2-9- مروری بر تحقیقات انجام شده | 25 |
فصل سوم مواد و روشها | |
3-1- مواد | 30 |
3-1-1- مواد مصرفی | 30 |
3-1-2- مواد غیرمصرفی | 31 |
3-2- روشها | 31 |
3-2-1- روش تهیه ماست همزده چکیده | 31 |
3-3- شاخص های مورد آزمون | 32 |
3-3-1- آزمونهای شیمیایی شیر خام | 32 |
3-4- آب اندازی یا سینرزیس ماست همزده چکیده | 32 |
3-5- ارزیابی ویژگیهای حسی ماست همزده چکیده | 32 |
3-6- روش اجرای تحقیق | 33 |
3-7- افزودن MPC | 35 |
3-8- اضافه کردن آنزیم ترانس گلوتامیناز | 35 |
3-9- آزمون حسی نمونه های ماست همزده | 35 |
3-10- روش آماری | 35 |
فصل چهارم نتایج و بحث | |
4-1- ویژگیهای شیرخام | 37 |
4-2- نتایج به دست آمده از سنجش pH نمونه های ماست در طول نگهداری | 37 |
4-3- نتایج به دست آمده از سنجش اسیدیته نمونه های ماست در طول نگهداری | 38 |
4-4- نتایج به دست آمده از آزمونهای فیزیکی ماست در طول نگهداری | 39 |
4-4-1- نتایج به دست آمده از سنجش آب اندازی نمونه های ماست در طول نگهداری | 39 |
4-5- نتایج آزمون های حسی ماست در طول نگهداری | 40 |
4-5-1- نتایج به دست آمده از ارزیابی عطر و طعم ماست در طول نگهداری | 40 |
4-5-2- نتایج به دست آمده از ارزیابی قوام ماست در طول نگهداری | 41 |
4-5-3- نتایج به دست آمده از ارزیابی رنگ ماست در طول نگهداری | 42 |
4-5-4- نتایج به دست آمده از ارزیابی پذیرش کلی ماست در طول نگهداری | 43 |
فصل پنجم نتیجه گیری | |
5-1- بررسی سنجش pH نمونه های ماست همزده چکیده | 45 |
5-2- بررسی سنجش اسیدیته نمونه های ماست همزده چکیده | 45 |
5-3- بررسی آزمون فیزیکی نمونه های ماست همزده چکیده | 46 |
5-3-1- بررسی سنجش آب اندازی نمونه های ماست همزده چکیده | 46 |
5-4- بررسی آزمون حسی نمونه های ماست همزده چکیده | 47 |
5-5- نتیجه گیری نهایی | 48 |
منابع | 49 |
چکیده انگلیسی | 57 |
فهرست شکل ها | |
عنوان | صفحه |
شکل 3-1- مراحل و آزمون های مختلف انجام شده در طول تحقیق | 34 |
فهرست جداول | |
عنوان | صفحه |
جدول1-1-تغییرات فیزیکوشیمیایی حاصل در شیر بر اثر هموژنیزاسیون | 11 |
جدول 3-1- لیست مواد مصرفی | 30 |
جدول 3-2- لیست دستگاه ها و وسایل مورد استفاده | 31 |
جدول3-3- مشخصات نمونه های مورد بررسی | 35 |
جدول3-4- رتبه بندی آزمون حسی نمونه های مورد بررسی | 35 |
جدول 4-1- میانگین ترکیبات شیرخام (برحسب درصد) | 37 |
جدول 4-2- مقادیرpH (انحراف معیار± میانگین) نمونه های ماست حاوی مقادیر مختلف ترانس گلوتامیناز و MPC در طول دوره نگهداری در یخچال | 37 |
جدول 4-3- مقادیر اسیدیته(برحسب درجه دورنیک) نمونههای ماست حاوی مقادیر مختلف ترانس گلوتامیناز و MPC در طول دوره نگهداری در یخچال(انحراف معیار± میانگین) | 38 |
جدول 4-4- میزان آب اندازی نمونههای) نمونه های ماست حاوی مقادیر مختلف ترانس گلوتامیناز و MPC در طول دوره نگهداری(انحراف معیار± میانگین | 39 |
جدول 4-5- امتیازات حاصل از ارزیابی عطر و طعم نمونه های ماست حاوی مقادیر مختلف ترانس گلوتامیناز و MPC در طول نگهداری(انحراف معیار ± میانگین) | 40 |
جدول4-6- امتیازات حاصل از ارزیابی قوام نمونه های ماست حاوی مقادیر مختلف ترانس گلوتامیناز و MPC در طول نگهداری(انحراف معیار ± میانگین) | 41 |
جدول 4-7- امتیازات حاصل از ارزیابی رنگ نمونه های ماست حاوی مقادیر مختلف ترانس گلوتامیناز و MPC در طول نگهداری(انحراف معیار ± میانگین) | 42 |
جدول 4-8- امتیازات حاصل از ارزیابی پذیرش کلی نمونه های ماست حاوی مقادیر مختلف ترانس گلوتامیناز و MPC در طول نگهداری(انحراف معیار ± میانگین) | 43 |
چکیده
ماست معروف ترین و پرمصرفترین فرآورده شیری تخمیری در جهان است. متداولترین نقص در بافت که منجر به عدم پذیرش این فراورده نزد مصرف کننده میشود، آب اندازی است. امروزه درایران ماست چکیده بیشتر به صورت معکوس تولید میشود یعنی با افزودن ماده خشک به ماست همزده آن را به حالت غلیظ و چکیده تبدیل میکنند و با توجه به اینکه این مواد خشک باعث احساس دهانی نامطلوبی میشود لذا افزودن جایگزینی نظیر آنزیم ترانس گلوتامیناز میتواند از این جهت حائز اهمیّت باشد چرا که باعث ایجاد شبکه وافزایش ویسکوزیته میشود وهمچنین در مقایسه با افزودن ماده خشک میتواند خواص حسی مطلوبتری به وجود آورد. در ضمن افزودن ترانس گلوتامیناز در مقایسه با افزودن ماده خشک باعث کاهش هزینه تمام شده برای تولید محصول میگردد. هدف از تحقیق حاضر تولید ماست چکیده همزده با خصوصیات کیفی مطلوب با استفاده از آنزیم ترانس گلوتامیناز میکروبی جهت فروش در بازار است. به این منظور MPC (80 درصد پروتئین) در چهار سطح (5.1، 2، 5.2 و 3 درصد) و شاهد (فاقد MPC) و آنزیم ترانس گلوتامیناز میکروبی در چهار سطح (50، 100، 200 و ppm250) و شاهد(فاقد آنزیم) به شیر اضافه و پس از طی عملیات لازم برای تولید ماست آزمونهای فیزیکوشیمیایی و حسی شامل اندازه گیری pH، اسیدیته، ویسکوزیته، آب اندازی، قوام، عطر و طعم، رنگ و پذیرش کلی روی نمونه ها طی روزهای نگهداری اول تا بیست و یکم (در فواصل یک هفته) انجام گرفت. نتایج نشان داد نمونه ماست شاهد در روز اول و آخر نگهداری دارای بالاترین سطح pH بوده و کمترین مقدار متعلق به نمونه حاوی ppm200 آنزیم ترانس گلوتامینار و 2 درصد MPC بود. روند تغییرات اسیدیته طی نگهداری افزایشی بود. بیشترین مقدار مربوط به نمونه محتوی ppm100 آنزیم در روز آخر نگهداری بود. بین نمونه های آنزیم دار و شاهد تفاوت معنیداری مشاهده شد. با افزایش زمان نگهداری نمونه های ماست، میزان آب اندازی نیز افزایش یافت. بیشترین میزان در پایان دوره نگهداری مربوط به نمونه ماست شاهد (بدون آنزیم ترانس گلوتامیناز وMPC) و کمترین میزان آب اندازی نیز به نمونه ماست حاوی ppm50 از آنزیم مذکور تعلق داشت.
از نظر عطر و طعم، نمونه ماست محتوی ppm250 آنزیم ترانس گلوتامیناز و 51. درصد MPC دارای بهترین امتیاز و نمونه شاهد کمترین امتیاز بود. از نظر قوام، نمونه ماست محتوی ppm50 آنزیم ترانس گلوتامیناز و 3 درصد MPC در پایان دوره نگهداری، بالاترین امتیاز را کسب نمود. رنگ نمونه ماست محتوی ppm250 آنزیم ترانس گلوتامیناز و 1.5 درصد MPC بالاترین امتیاز را داشت، در حالی که از نظر قوام و رنگ نمونه شاهد دارای کمترین امتیاز بود. بالاترین امتیاز پذیرش کلی نمونهها نیز مربوط به تمام نمونهها به جز نمونه شاهد بود. استفاده از آنزیم ترانس گلوتامیناز میکروبی اثرات تکنولوژیکی مثبتی در فرمولاسیون ماست به همراه دارد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که برای دستیابی به ویژگیهای مطلوب فرآوری بهتر است درصدهای مختلفی از این آنزیم به ماست اضافهگردد. نمونههای ماست محتویppm 250 آنزیم ترانس گلوتامیناز و 1.5 درصدMPC دارای بالاترین امتیاز رنگ و عطر و طعم بوده و نمونه ماست حاوی ppm50 آنزیم ترانس گلوتامیناز و 3 درصد MPC بالاترین امتیاز مربوط به قوام را کسب نمود.
واژگان کلیدی: آنزیم ترانس گلوتامیناز، ماست چکیده همزده، سینرسیس
پایان نامه کارشناسی ارشد
و......
توجه :
لطفا از این پروژه در راستای تکمیل تحقیقات خود و در صورت کپی برداری با ذکر منبع استفاده نمایید.
تعداد مشاهده: 50 مشاهده
فرمت فایل دانلودی:.zip
فرمت فایل اصلی: Word
تعداد صفحات: 60
حجم فایل:295 کیلوبایت
با فرمت قابل ویرایش word
تعداد صفحات: 60 صفحه
تکه های از متن به عنوان نمونه :
چکیده:
هدف: بیماری ناشی از رئوویروسهای پرندگان از بیماریهای مهم اقتصادی در صنعت طیور میباشد، که در طیور گوشتی و بخصوص طیور مادر گوشتی موجب افزایش تلفات و موارد حذفی، آرتریت، تنوسینوویت و کاهش عملکرد و کاهش کیفیت تخم مرغ میگردد.
مواد و روش کار: در مطالعه حاضر تعداد پنج فارم مادر گوشتی که از نظر شرایط مدیریتی، تغذیهای و بهداشتی دارای شرایط مشابهی بودند انتخاب گردیدند و در آنها دو بار از واکسن کشته Tri-Reo استفاده گردید. جهت بررسی تغییرات تیتر آنتیبادی از آزمایش الایزا استفاده گردید. جهت ارزیابی تاثیرات واکسن مصرفی قبل از تجویز واکسن و در هفته 4 و 8 بعد از تزریق واکسن و در سن 42 هفتگی از آزمایش الایزا استفاده گردید. جهت بررسی تاثیر واکسن بر افزایش تیتر آنتی بادی قبل و بعد از واکسیناسیون از آزمون t جفت نمونهای استفاده بعمل آمد
نتایج و بحث: نتایج مطالعه نشان داد که پس از تجویز واکسن تیتر آنتیبادی بطور بسیار معنیداری افزایش پیدا کرد (p<0.01). همچنین عیار آنتیبادی چهار هفته پس از تزریق واکسن 304/719±96/22487، هشت هفته پس از واکسیناسیون 236/579±64/24551، و در سن 42 هفتگی 876/447±20/18642 بود که نشان دهنده حفظ میزان آنتیبادی در طی دوره تولید میباشد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تجویز دو نوبت واکسن کشته رئوویروس Tri-Reo تیتر حفاظتی مناسبی در آزمایش الایزا ایجاد مینماید که میتواند علاوه بر حفاظت گلههای مادر گوشتی، نتاج این گلهها را نیز از علائم ناشی از رئوویروس حفاظت نماید.
کلمات کلیدی: رئوویروس پرندگان، گلههای مادر گوشتی، الایزا، واکسیناسیون کشته
1-1- مقدمه
رئوویروسها از اعضای جنس اورتو رئو ویروس و از خانواده ی رئو ویریده هستند (Al-Muffarej et al., 1996). با توجه به جنس پرنده ی درگیر می توانند علائم متفاوتی از خود نشان دهند. از لحاظ مشخصات آنتی ژنیک, پاتوتیپ , پاتوژنسیتی , رشد در محیط کشتهای متفاوت , حساسیت به تریپسین و گونه ی میزبان از همدیگر متمایز میشوند (Saif et al., 2008).
رئوویروس ها از بافتهای متفاوت جوجه های مبتلا جدا شده اند که با توجه به عضو درگیر در آنها آرتریت/ تنوسینوویت ویروسی/ سندرم عدم جذب/ مشکلات تنفسی وگوارشی/ کاهش قدرت سیستم ایمنی وسندرم عدم رشد دیده میشود (Cook et al., 1984).
اغلب موارد رئوویروسها علائم کلینیکی خاصی از خود بروز نمی دهند. بیماری در سنین متفاوت میزبان علائم متفاوتی بروز می دهد و سطح ایمنی جوجه ها , پاتوتیپ ویروس و عضو درگیر از دیگر عوامل تعیین کننده ی شدت بروز علائم هستند.
در طیور گوشتی رئوویروسها قادر به ایجاد خسارات اقتصادی فراوان ناشی از بالا رفتن تلفات , آرتریت/ تنوسینوویت ویروسی می باشند(Saif, 2003). و کاهش راندمان رشد و وزن گیری، عدم تغذیه ی مناسب و بالا رفتن ضریب تبدیل که همگی به نحوی در تعیین ارزش اقتصادی نهایی جوجهها نقش تعیین کننده دارند از دیگر خسارات ناشی از درگیری گله به این ویروس است (Afaleq et al., 1989).
گله های مادری که قبل از شروع تولید به این ویروس مبتلا میشوند دچار کاهش تولید ,کاهش جوجه در آوری و مهم تر از همه انتقال این ویروس از مادر به جوجه را می بینیم که همگی دارای بار اقتصادی بر دوش این صنعت می باشد.
اصلی ترین و آسان ترین روش تشخیص رئوویروس کشف آن در جوجه های مبتلا به آرتریت ویروسی است. این بیماری در نزدیک صد در صد گله های جای جای نقاط جهان رویت گردیده است و چه در نژادهای سنگین وزن و چه در نژادهای سبک وزن قادر به بروز علائم می باشد. سایر بیماری های ناشی از رئوویروس ها را میتوان در محیط آزمایشگاه به پرنده منتقل کرد , هرچند که ممکن است علائم ایجاد شده در طیور در این محیط دقیقا مشابه عوارض این ویروس بر روی طیور صنعتی در محیط فارم نباشد (Saif et al., 2008). به دلیل اهمیت وافر آرتریت ویروسی، آن را جدا از سایر بیماری های ناشی از رئوویروس ها بررسی میکنیم.
1-2- آرتریت ویروسی
این بیماری از مهمترین بیماری هایی است که توسط سروتیپ ها و پاتوتیپ های متفاوت رئوویروس ها در طیور دیده می شود(Gershowitz et al., 1973; Giambrone et al., 1991). این بیماری مهمترین بیماری مربوط به طیور نژاد گوشتی محسوب می شود اما در طیور تخم گذار (Hill et al., 1989) و بوقلمون (Liu et al., 2004). نیز گزارش گردیده است. با واکسیناسیون بوقلمون ها با سویه رئوویروس های پاتوژن برای مرغ ها می توان بوقلمون ها را بر علیه رئوویروس مقاوم ساخت. این بیماری در مرغ ها با واکسیناسیون قابل کنترل است که این واکسیناسیون می تواند شامل واکسن زنده و یا کشته ی غیر فعال باشد. رایج ترین سویه ی واکسن سویه ی S1133 است که اثر بخشی آن جهت ایجاد مقاومت نسبت به رئوویروس در اکثر نقاط جهان به اثبات رسیده است واکسن های autogenus قادرند طیور را نسبت به سروتیپ های متفاوت رئو مقاوم سازند (Gershowitz et al., 1973) بوقلمون ها و سایر گونه های پرندگان بطور روتین بر علیه آرتریت ویروسی واکسینه نمی شوند.
1-2-1- تاریخچه
در سال 1957 Fahey & Crawley (Fahey et al., 1954) ومدتی پس از آن Petek وهمکارانش (Petek et al., 1967) توانستند رئوویروس را از جوجه های مبتلا به بیماری تنفسی مزمن جداسازی نمایند. ویروس Fahey-Crawley زمانی که به بدن جوجه ای تزریق می شد در آن جوجه مشکلات تنفسی متوسط و در کنار آن نکروز کبدی و التهاب تاندون و لایه ی سینوویال مشاهده می گردید.
Olsan و همکارانش (در سال 1957) (Olson et al., 1957) یک سینوویت را در جوجه ها تثبیت کردند که نسبت به کلر تتراسایکلین و فورازولیدون حساس نبود بعلاوه علائم سرولوژیک کاملا متفاوتی به نسبت Mg و Ms از خود نشان می داد. این المان بعدها توسط Olsan و Kerr به عامل آرتریت ویروسی معروف گردید (Olson et al., 1967) بعدها Walker و همکارانش (در سال1972) به آن نام رئوویروس را اطلاق کردند (Walker et al., 1972).
Dalton & Henry برای متمایز ساختن تغییرات تاندونی و سطوح تاندون ها بر اثر مایکوپلاسماسینوویه (Ms) و متمایز ساختن آن از رئو به آن نام تنوسینوویت را نهادند.این تفاوت بعدها توسط Olsan & Solomon اثبات گردید (Olson et al., 1957). این دو توانستند وجود تنوسینوویت را در جوجه های گوشتی عاری از هر گونه Ms را به اثبات برسانند.این عامل جداسازی شده کاملا خواص آنتی ژنیکی مشابهی با ویروس Fahey-Crawley داشت اولین گزارشات این بیماری از آمریکا و انگلستان ارائه گردیده و بعدها در کل جهان وجود این ویروس به اثبات رسیده است (Fahey et al., 1954).
کنترل آتریت ویروسی ارتباط تنگاتنگی با نقش مهم آنتی بادی مادری در جلوگیری از وقوع آن دارد (Van Der Heide, 2000). هر دو سویه ی زنده و کشته ی واکسن قادر به تولید Ab در بدن گله ی گوشتی و ایجاد مقاومت در برابر انتقال افقی و عمودی ویروس در داخل گله می باشند (Van Der Heide, 2000). اولین واکسن زنده ی تجاری که به بازار ارائه گردید توسط Vander Heide و همکارانش تولید شد (Van Der Heide et al., 1980). که از سویه ی S1133 رئو ویروس پرندگان بدست آمده بود. این سویه بعدها بصورت منووالان و یا ترکیب شده با سایر پاتوتیپ های ویروس به بازار ارائه شد.
رئوویروس ها علاوه بر توانایی در ایجاد آرتریت ویروسی قادرند مسیر را برای وقوع سایر بیماریها در بدن طیور هموار کنند که آلودگی به این ویروس می تواند از طریق انتقال عمودی و یا مدت کوتاهی بعد از هچ اتفاق افتد (Roessler et al., 1989). آرتریت ویروسی قادر است با همکاری برخی دیگر از رئوویروس ها یجاد اختلالات مفصلی ,تاندونی , پری کاردیت , میوکاردیت , هیدروپری کارد , رشد ناکافی و مرگ را به همراه داشته باشد (Roessler et al., 1989).
پایان نامه دکترای حرفهای دامپزشکی
عنوان :
بررسی تیتر آنتی بادی حاصل از واکسن Tri-Reo در فارم های مادر گوشتی بروش ELISA
و......
توجه :
لطفا از این پروژه در راستای تکمیل تحقیقات خود و در صورت کپی برداری با ذکر منبع استفاده نمایید.
تعداد مشاهده: 64 مشاهده
فرمت فایل دانلودی:.zip
فرمت فایل اصلی: Word
تعداد صفحات: 60
حجم فایل:421 کیلوبایت
با فرمت قابل ویرایش word
تعداد صفحات: 60 صفحه
تکه های از متن به عنوان نمونه :
چکیده:
هدف: بیماری ناشی از رئوویروسهای پرندگان از بیماریهای مهم اقتصادی در صنعت طیور میباشد، که در طیور گوشتی و بخصوص طیور مادر گوشتی موجب افزایش تلفات و موارد حذفی، آرتریت، تنوسینوویت و کاهش عملکرد و کاهش کیفیت تخم مرغ میگردد.
مواد و روش کار: در مطالعه حاضر تعداد پنج فارم مادر گوشتی که از نظر شرایط مدیریتی، تغذیهای و بهداشتی دارای شرایط مشابهی بودند انتخاب گردیدند و در آنها دو بار از واکسن کشته Tri-Reo استفاده گردید. جهت بررسی تغییرات تیتر آنتیبادی از آزمایش الایزا استفاده گردید. جهت ارزیابی تاثیرات واکسن مصرفی قبل از تجویز واکسن و در هفته 4 و 8 بعد از تزریق واکسن و در سن 42 هفتگی از آزمایش الایزا استفاده گردید. جهت بررسی تاثیر واکسن بر افزایش تیتر آنتی بادی قبل و بعد از واکسیناسیون از آزمون t جفت نمونهای استفاده بعمل آمد
نتایج و بحث: نتایج مطالعه نشان داد که پس از تجویز واکسن تیتر آنتیبادی بطور بسیار معنیداری افزایش پیدا کرد (p<0.01). همچنین عیار آنتیبادی چهار هفته پس از تزریق واکسن 304/719±96/22487، هشت هفته پس از واکسیناسیون 236/579±64/24551، و در سن 42 هفتگی 876/447±20/18642 بود که نشان دهنده حفظ میزان آنتیبادی در طی دوره تولید میباشد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تجویز دو نوبت واکسن کشته رئوویروس Tri-Reo تیتر حفاظتی مناسبی در آزمایش الایزا ایجاد مینماید که میتواند علاوه بر حفاظت گلههای مادر گوشتی، نتاج این گلهها را نیز از علائم ناشی از رئوویروس حفاظت نماید.
کلمات کلیدی: رئوویروس پرندگان، گلههای مادر گوشتی، الایزا، واکسیناسیون کشته
1-1- مقدمه
رئوویروسها از اعضای جنس اورتو رئو ویروس و از خانواده ی رئو ویریده هستند (Al-Muffarej et al., 1996). با توجه به جنس پرنده ی درگیر می توانند علائم متفاوتی از خود نشان دهند. از لحاظ مشخصات آنتی ژنیک, پاتوتیپ , پاتوژنسیتی , رشد در محیط کشتهای متفاوت , حساسیت به تریپسین و گونه ی میزبان از همدیگر متمایز میشوند (Saif et al., 2008).
رئوویروس ها از بافتهای متفاوت جوجه های مبتلا جدا شده اند که با توجه به عضو درگیر در آنها آرتریت/ تنوسینوویت ویروسی/ سندرم عدم جذب/ مشکلات تنفسی وگوارشی/ کاهش قدرت سیستم ایمنی وسندرم عدم رشد دیده میشود (Cook et al., 1984).
اغلب موارد رئوویروسها علائم کلینیکی خاصی از خود بروز نمی دهند. بیماری در سنین متفاوت میزبان علائم متفاوتی بروز می دهد و سطح ایمنی جوجه ها , پاتوتیپ ویروس و عضو درگیر از دیگر عوامل تعیین کننده ی شدت بروز علائم هستند.
در طیور گوشتی رئوویروسها قادر به ایجاد خسارات اقتصادی فراوان ناشی از بالا رفتن تلفات , آرتریت/ تنوسینوویت ویروسی می باشند(Saif, 2003). و کاهش راندمان رشد و وزن گیری، عدم تغذیه ی مناسب و بالا رفتن ضریب تبدیل که همگی به نحوی در تعیین ارزش اقتصادی نهایی جوجهها نقش تعیین کننده دارند از دیگر خسارات ناشی از درگیری گله به این ویروس است (Afaleq et al., 1989).
گله های مادری که قبل از شروع تولید به این ویروس مبتلا میشوند دچار کاهش تولید ,کاهش جوجه در آوری و مهم تر از همه انتقال این ویروس از مادر به جوجه را می بینیم که همگی دارای بار اقتصادی بر دوش این صنعت می باشد.
اصلی ترین و آسان ترین روش تشخیص رئوویروس کشف آن در جوجه های مبتلا به آرتریت ویروسی است. این بیماری در نزدیک صد در صد گله های جای جای نقاط جهان رویت گردیده است و چه در نژادهای سنگین وزن و چه در نژادهای سبک وزن قادر به بروز علائم می باشد. سایر بیماری های ناشی از رئوویروس ها را میتوان در محیط آزمایشگاه به پرنده منتقل کرد , هرچند که ممکن است علائم ایجاد شده در طیور در این محیط دقیقا مشابه عوارض این ویروس بر روی طیور صنعتی در محیط فارم نباشد (Saif et al., 2008). به دلیل اهمیت وافر آرتریت ویروسی، آن را جدا از سایر بیماری های ناشی از رئوویروس ها بررسی میکنیم.
1-2- آرتریت ویروسی
این بیماری از مهمترین بیماری هایی است که توسط سروتیپ ها و پاتوتیپ های متفاوت رئوویروس ها در طیور دیده می شود(Gershowitz et al., 1973; Giambrone et al., 1991). این بیماری مهمترین بیماری مربوط به طیور نژاد گوشتی محسوب می شود اما در طیور تخم گذار (Hill et al., 1989) و بوقلمون (Liu et al., 2004). نیز گزارش گردیده است. با واکسیناسیون بوقلمون ها با سویه رئوویروس های پاتوژن برای مرغ ها می توان بوقلمون ها را بر علیه رئوویروس مقاوم ساخت. این بیماری در مرغ ها با واکسیناسیون قابل کنترل است که این واکسیناسیون می تواند شامل واکسن زنده و یا کشته ی غیر فعال باشد. رایج ترین سویه ی واکسن سویه ی S1133 است که اثر بخشی آن جهت ایجاد مقاومت نسبت به رئوویروس در اکثر نقاط جهان به اثبات رسیده است واکسن های autogenus قادرند طیور را نسبت به سروتیپ های متفاوت رئو مقاوم سازند (Gershowitz et al., 1973) بوقلمون ها و سایر گونه های پرندگان بطور روتین بر علیه آرتریت ویروسی واکسینه نمی شوند.
1-2-1- تاریخچه
در سال 1957 Fahey & Crawley (Fahey et al., 1954) ومدتی پس از آن Petek وهمکارانش (Petek et al., 1967) توانستند رئوویروس را از جوجه های مبتلا به بیماری تنفسی مزمن جداسازی نمایند. ویروس Fahey-Crawley زمانی که به بدن جوجه ای تزریق می شد در آن جوجه مشکلات تنفسی متوسط و در کنار آن نکروز کبدی و التهاب تاندون و لایه ی سینوویال مشاهده می گردید.
Olsan و همکارانش (در سال 1957) (Olson et al., 1957) یک سینوویت را در جوجه ها تثبیت کردند که نسبت به کلر تتراسایکلین و فورازولیدون حساس نبود بعلاوه علائم سرولوژیک کاملا متفاوتی به نسبت Mg و Ms از خود نشان می داد. این المان بعدها توسط Olsan و Kerr به عامل آرتریت ویروسی معروف گردید (Olson et al., 1967) بعدها Walker و همکارانش (در سال1972) به آن نام رئوویروس را اطلاق کردند (Walker et al., 1972).
Dalton & Henry برای متمایز ساختن تغییرات تاندونی و سطوح تاندون ها بر اثر مایکوپلاسماسینوویه (Ms) و متمایز ساختن آن از رئو به آن نام تنوسینوویت را نهادند.این تفاوت بعدها توسط Olsan & Solomon اثبات گردید (Olson et al., 1957). این دو توانستند وجود تنوسینوویت را در جوجه های گوشتی عاری از هر گونه Ms را به اثبات برسانند.این عامل جداسازی شده کاملا خواص آنتی ژنیکی مشابهی با ویروس Fahey-Crawley داشت اولین گزارشات این بیماری از آمریکا و انگلستان ارائه گردیده و بعدها در کل جهان وجود این ویروس به اثبات رسیده است (Fahey et al., 1954).
کنترل آتریت ویروسی ارتباط تنگاتنگی با نقش مهم آنتی بادی مادری در جلوگیری از وقوع آن دارد (Van Der Heide, 2000). هر دو سویه ی زنده و کشته ی واکسن قادر به تولید Ab در بدن گله ی گوشتی و ایجاد مقاومت در برابر انتقال افقی و عمودی ویروس در داخل گله می باشند (Van Der Heide, 2000). اولین واکسن زنده ی تجاری که به بازار ارائه گردید توسط Vander Heide و همکارانش تولید شد (Van Der Heide et al., 1980). که از سویه ی S1133 رئو ویروس پرندگان بدست آمده بود. این سویه بعدها بصورت منووالان و یا ترکیب شده با سایر پاتوتیپ های ویروس به بازار ارائه شد.
رئوویروس ها علاوه بر توانایی در ایجاد آرتریت ویروسی قادرند مسیر را برای وقوع سایر بیماریها در بدن طیور هموار کنند که آلودگی به این ویروس می تواند از طریق انتقال عمودی و یا مدت کوتاهی بعد از هچ اتفاق افتد (Roessler et al., 1989). آرتریت ویروسی قادر است با همکاری برخی دیگر از رئوویروس ها یجاد اختلالات مفصلی ,تاندونی , پری کاردیت , میوکاردیت , هیدروپری کارد , رشد ناکافی و مرگ را به همراه داشته باشد (Roessler et al., 1989).
پایان نامه دکترای حرفهای دامپزشکی
عنوان :
بررسی تیتر آنتی بادی حاصل از واکسن Tri-Reo در فارم های مادر گوشتی بروش ELISA
و......
توجه :
لطفا از این پروژه در راستای تکمیل تحقیقات خود و در صورت کپی برداری با ذکر منبع استفاده نمایید.
تعداد مشاهده: 63 مشاهده
فرمت فایل دانلودی:.zip
فرمت فایل اصلی: Word
تعداد صفحات: 60
حجم فایل:421 کیلوبایت